CHUDÓW - Zamek renesansowy

Do zamku byłoby trudno trafić, gdyby nie oznaczenia przy drodze. Można dojechać przynajmniej na 2 sposoby, my tłukliśmy się jakąś  droga przez pola. Na miejscu odbywał się akurat turniej rycerski, więc było sporo ludzi i płatny parking (normalnie chyba nie ma opłat).
Zamek to niewielka zrujnowana budowla z odbudowaną wieżą. Prace restauracyjne potrwają pewnie jeszcze długo, ale patrząc na wieżę efekty są znakomite. Dobrze, że można zwiedzać budowlę i oglądnąć przynajmniej fragment renesansowej rezydencji, choć nie zajmuje to wiele czasu. Przynajmniej zwiedzając samodzielnie, bo z przewodnikiem podobno aż 45 min, ale w ten dzień z jakiegoś tam powodu nie oprowadzano. 
Ekspozycje to tematyczny miszmasz. Dominowały  znaleziska archeologiczne,  ale były także krzywe zwierciadła, wystawa z dawnymi zabawkami, rekonstrukcja komnaty zamkowej z  manekinami oraz  zamkowa ubikacja w wykuszu.  Można pokazać dziecku kilka aspektów życia w takich budowlach, generalnie jednak wystawy nie zachwycają.  Niespodziankę kryje  piwnica z tablicami opisującymi  magiczne praktyki mieszkańców, którzy zakopywali tzw. ofiary zakładzinowe mające przynieść im szczęście. W Chudowie odkryto ich aż 3. Interesujące i niespotykane zagadnienie, szczególnie że nie chodzi o ludzi z wczesnego średniowiecza lecz z czasów nowożytnych. Przeczytaliśmy z zaciekawieniem tablice, ale dzieciak był już ogólnie znudzony. Na dziedzińcu oglądnęliśmy jeszcze zarys dawnej zabudowy w postaci niskich murów, studnię oraz lapidarium z kamiennymi detalami architektonicznych i opuściliśmy zamek.  
Atrakcje znajdują się też w jego otoczeniu. Należy do nich skromny, ale ładny park, a w nim rzeźby zjaw i demonów ze starych słowiańskich podań i  legend wraz z z opisami, m.in. południca, meluzyna, skarbnik. Fajny pomysł, ale niestety syn za nic nie chciał oglądać straszydeł.
Kawałek dalej stoi makieta labiryntu, co do której mam mieszane odczucia. Koncepcja i wykonanie niegłupie, ściany tworzą 4 tematyczne obszary nawiązujące do sztuki średniowiecznej, po drodze można napotkać różne przedmioty, np. dyby, a widzowie mogą obserwować labirynt z góry, ze specjalnego podestu.  Przesadzono jednak z opłatami - wstęp jest droższy niż do zamku!  Do środka weszła z synem tylko żona i oboje wyszli bez entuzjazmu, ot takie błądzenie bez specjalnego celu. Znamy miejsca, np. Farma Iluzji, gdzie mimo prostszego wykonania,  wędrówka po labiryncie dostarcza emocji, których tutaj  brakowało.