SZCZYRK - Z przełęczy Salmopolskiej do Jaskini Malinowskiej

Samochód zostawia się bezpłatnie wzdłuż drogi na Przełęczy Salmopolskiej. Czerwony szlak wychodzi w górę za karczmą przy drodze. Jest tam tablica poświęcona partyzantowi Bartkowi.
Trasa prowadzi cały czas pod górę kamienistą ścieżka. Czasem gdy się odwrócimy pojawia się ładna panorama Beskidów, ale generalnie z widokami słabo.
Po ok. 50 minutach osiągamy szczyt Malinów, który nie jest w żaden sposób atrakcyjny. Dalej czerwony szlak przez kilka minut prowadzi w dół. Szybko dochodzimy do znaku na Malinowską Jaskinię. Tutaj w końcu otwiera się piękna górska panorama. Po chwili pojawia się jaskinia, a przy niej ława piknikowa.

Jaskinia Malinowska to dziura w ziemi z drabinkami i metalowymi poręczami. Jest błoto, stoi woda i całkowita ciemność. Każdy z wchodzących powinien mieć latarkę, my dla dzieci przygotowaliśmy czołówki. Przejścia w jaskini nie są łatwe, może dojść do wypadku i lepiej aby dzieci miały wolne ręce.
Z tego co widzieliśmy tylko nieliczni turyści wchodzą w głąb jaskini. A korytarze wcale nie są krótkie i można się przedrzeć spory kawałek zwłaszcza w jedną z dwóch odnóg. Najlepiej pozbyć się plecaka, bo czasem jest bardzo wąsko.
Oczywiście nie ma szans aby się nie wybrudzić.
Tuż po zejściu w dół czekała nas niespodzianka - przy ścianie zobaczyliśmy salamandrę, a kawałek dalej wielką żabę, czy bardziej ropuchę. Co ciekawe na tablicy informacyjnej wymieniającej faunę jaskini jest podane kilka zwierząt, ale nie ma żadnego z tych gatunków! Chyba powinno się ją zaktualizować.
Przedzieranie się przez korytarze jaskini i oglądanie jej ścian, zapadlisk jest fascynujące. Nie ma tu jednak żadnych form naciekowych (jak stalaktyty). Początkowo trochę się zniechęciliśmy że to jednak będzie za trudne dla córki, ale gdy już pokonała pierwsze przeszkody to dalej poszło łatwiej. Doszliśmy do punktu gdzie było już bardzo ciasno, więc zrezygnowaliśmy.
W jaskini jest zimno, ale wg mnie nie aż tak bardzo jak jest podawane. Mieliśmy w plecakach bluzy, ale nie potrzebowaliśmy ich wyciągać. Na pewno dobrze sprawdzi się cienka kurtka przeciwdeszczowa, która nas zabezpieczy przed chłodem i wodą .

Z jaskini można iść dalej szlakiem do Malinowskiej Skały ok. 1 godzinę, ale nie zdecydowaliśmy się na to ze względu na skwar - 31 st.C, przez co dzieci marudziły.
Drzewa niestety nie dawały praktycznie żadnego cienia na szlaku, a prowadzi on szeroką, ale kamienistą i niewygodną ścieżką.
Po zejściu w dół tą samą drogą można się posilić w którymś z 2-3 lokali gastronomicznych, są też lody w gałkach. Poza wspomnianymi płazami w jaskini, na szlaku widzieliśmy jeszcze żmiję zygzakowatą.
Wycieczka obfitowała więc w ciekawą faunę, ale liczyliśmy na trochę więcej beskidzkich panoram.