SZCZYRK - Pętla Szczyrkowska

Szlak w formie pętli w Szczyrku powstał zapewne po sukcesie Pętli Cieńkowskiej w Wiśle. Z tym że tam są 2 wyciągi, a w Szczyrku aż 4. W sumie więc turyści mają do zaliczenia 6 etapów pieszo-kolejkowych.
Można rozpocząć od kolei gondolowej albo od wyciągu na Jaworzynę / Skrzyczne. Ta pierwsza opcja jest zdecydowanie mniej wygodna, bo będziemy szli praktycznie cały czas pod górę.
Zaczęliśmy więc od znanego nam sprzed lat wyciągu kanapowego na Jaworzynę. W jego okolicy jest ponoć duży parking bezpłatny. Jednak jadąc autem trudno do niego trafić, bo nie zadbano o jasne oznaczenie. W okolicy wyciągu pojawia się kilku parkingowych kierujących gdzieś w bok, zapewne na parkingi płatne. Można też stanąć wzdłuż ulicy i nam przed południem udało się znaleźć takie miejsce.
Wjazd na 4-osobowej kanapie jest bardzo przyjemny, naokoło piękne widoki. Przy stacji na Jaworzynie nowością jest nowoczesne urządzenie do zabawy dla dzieci, na pewno przyciągnie uwagę każdego malucha. Na zboczu postawiono też fajną małą restaurację - bacówkę z tarasem widokowym. Natomiast plac gdzie można było usiąść na trawie i popatrzeć na Beskidy jest obecnie kamienisty i pozbawiony trawy.
Drugi wyciąg prowadzi na Skrzyczne. Tak wspaniały, rozległy widok nie często się widzi. Mała wieża widokowa jest wystarczająca, lecz przy takiej panoramie nie umieszczenie tablic z opisem tego na co patrzymy to poważny mankament.
Właściwy szczyt jest nieco wyżej, znajduje się na nim tablica do pamiątkowych fotek i skała, którą chętnie zdobywają dzieciaki.
Nieco niżej leży popularne schronisko, a przy nim polanka na której rozkładają się turyści. Nie wiem co serwuje schronisko, bo kupiliśmy tylko lody w okienku na zewnątrz. Panują tu jednak dziwne zwyczaje, bo byłem świadkiem zabawnej sytuacji jak barman tłumaczył obcokrajowcowi że musi zapłacić kaucje zwrotną za kufel, w którym dostanie piwo!
Dalej Pętla prowadzi szlakiem zielonym na Zbójnicką Kopę, ale na ścieżce spotkamy raczej znaki na położoną dalej Halę Skrzyczeńską. Trasa jest bardzo łatwa, szeroka i piękna widokowo. Nie jest to wcale 2 km jak powszechnie powtarza się w Internecie, lecz 1 km z małym haczykiem. Do trzeciej kolejki z wyciągiem kanapowym dotrzemy bardzo szybko i być może lepszym pomysłem byłoby pójście dalej na Małe Skrzyczne i wrócenie tą samą drogą do wyciągu.
Trzeci wyciąg wydaje się najdłuższy, jazda jest powolna, uspokajająca, cały czas można podziwiać Beskidy.
Ostatni etap to przesiadka do kolejki gondolowej na Hali Skrzyczeńskiej przy niezwykle chwalonej karczmie Kuflonka. Cóż, wnętrze w ogóle mnie nie zachwyciło - bez charakteru, ceny jedzenia absurdalne, a widoki z tarasu nie robiły wrażenia, bo mieliśmy przez cały czas lepsze, więc nie rozumiem jej fenomenu.
Dzieci mają tu jednak mały placyk do zabawy, są leżaki, a kawałek wyżej dzwon do bicia (przy tablicy z napisem Hala Skrzyczeńska).
Zjazd na dół, tym razem gondolami, nie jest odmianą na lepsze, to wręcz całkowita porażka. Szyby są brudne i porysowane, a na dodatek z każdej strony oklejone reklamami, więc widoczność jest słaba.
Zjazd jest więc marną atrakcją, po prostu przemieszczenie się z góry na dół. Wygląda, że właściciel tego wyciągu traktuje gondole jako słupy reklamowe, co bardzo negatywnie odbija się na atrakcyjności całej kolejki. Dla mnie to najgorszy wyciąg turystyczny z jakiego korzystałem.
Potem pozostaje już tylko zejście główną ulica Szczyrku do pierwszego wyciągu, ok. 2 km cały czas w dół.
Przejście pętli to fantastyczne przeżycie dla osób w każdym wieku, nie wymagające specjalnego przygotowania, a koszty są tylko nieznacznie wyższe od ceny wjazdu i zjazdu na Skrzyczne. Dzieciaki mogą poznać urok gór z wyciągami, szlakami, schroniskiem, bacówką, wieżą widokową, popatrzeć na rowerzystów górskich.
W świąteczny dzień w ścisłym sezonie nie było wielkich tłumów, do kasy i na wyciągi wchodziło się z marszu. Tylko w miejscach widokowych i gastronomicznych były większe skupiska turystów.