RZESZÓW - Rzeszowskie Piwnice

Zwiedzanie podziemi rzeszowskich odbywa się w kilku wariantach. Jeśli dobrze zrozumiałem zawiłości regulaminowe i słowa przewodniczki, w każdym w wariancie coś zyskujemy i coś tracimy.
Przede wszystkim trzeba zadecydować czy chcemy przewodnika czy oglądamy samodzielnie. Z przewodnikiem można wybrać wersję dla dorosłych lub dla dzieci. Na trasie z przewodnikiem dla dzieci ("Interaktywna Legenda") mamy oczywiście opowieść w wersji uproszczonej dla najmłodszych plus zabawa na urządzeniach interaktywnych. Trasa z przewodnikiem dla dorosłych ("Obrazy Historii") zorganizowana jest inaczej. Na trasie nie ma interaktywnych stanowisk z wersji dziecięcej, a multimedia są wykorzystane do szczegółowego przedstawienia historii i dziedzictwa Rzeszowa. Samodzielne zwiedzanie pozbawia nas przewodnika, ale pozwala dokładnie obejrzeć podziemia w swoich tempie, np. poczytać elektroniczne tablice informacyjne czy zapoznać się z elementami multimedialnymi, na które nie ma czasu podczas obu wariantów zwiedzania z przewodnikiem, natomiast nie skorzystamy z interaktywnych elementów pozostałych wariantów. Dziwne zasady, bo wynika z tego, że aby zobaczyć absolutnie wszystko trzeba zwiedzić podziemia 3 razy.

Wybraliśmy zwiedzanie z przewodnikiem dla dzieci. Grupa taka powinna liczyć 6 osób, my weszliśmy ze znajomymi w 8 osób i było to bez sensu. Na trasie rozstawione są bowiem stanowiska interaktywne, zwykle w liczbie 6.
Zwiedzanie rozpoczyna się od filmu nawiązującego do powstania nazwy miasta. Bardzo fajnie zrealizowany, a dzieci mogą rozpoznać głos lektora, którym jest znany aktor i popularna postać filmowa. Potem chodzimy podziemnymi korytarzami, ale odcinków do samego przejścia jest bardzo mało, bo co chwila jest jakaś aranżacja i zatrzymujemy się słuchając przewodnika albo uczestnicząc w zabawie na urządzeniach interaktywnych.
Takie są np. w sklepie kolonialnym czy sklepie z suknami, w zakładzie złotnika. Możemy stworzyć własny herb, na innym stanowisku trzeba jak najszybciej uruchomić dzwon ostrzegający miasto przed zagrożeniem.
Pokazano pożar miasta i makietę starego Rzeszowa, ale bez jej omówienia. Cześć trasy poświęcona jest zagadnieniom militarnymi z ekranami przedstawiającym broń i średniowieczną artylerię. Jest gra na której bronimy miasta.
Przewodniczka przyznaje po drodze jakieś niematerialne dukaty, czyli punkty drużyny, jak nazywana jest grupa zwiedzających. Jeśli ma to uczynić zwiedzanie bardziej emocjonującym to nie sprawdza się (nikt na to nie zwracał uwagi).
Część zwiedzana z przewodnikiem kończy się po ok. 70 minutach i jest to czas za krótki. Nasza przewodniczka, choć ogólnie kompetentna, to jednak tak się spieszyła, że przy grze z limitem czasowym włączała start jeszcze zanim wytłumaczyła o co chodzi.
Później turyści mają czas na przejście ostatniego odcinka korytarzy samodzielnie. Na panelach LCD przedstawiono tu współczesny Rzeszów, zespoły muzyczne, kluby sportowe. Stoi prawdziwy motocykl żużlowy na którego można wsiadać, wiszą zdjęcia z okresu PRL i interaktywny plan miasta. Fajna atrakcją jest możliwość uruchomienia silnika odrzutowego, szkoda że tego samego nie da się zrobić z motocyklem. Przy samym wyjściu znajduje się sklepik, w którym można znaleźć dość ciekawe pamiątki.

Mimo że opisy trasy w Internecie wspominają o goglach VR, podczas naszego zwiedzania nie było ich. Nie można też było skorzystać z kilku urządzeń multimedialnych mijanych po drodze, np. wysłuchać mówiących postaci - jest to możliwe tylko przy zwiedzaniu samodzielnym (na trasie z przewodnikiem nie ma na to przewidzianego czasu).
Jak już wspomniałem, jest to trochę dziwnie zorganizowane, ale ogólnie podziemia są fajnie zaaranżowane, w interesujący dla dzieci sposób. Mnie osobiście brakowało jednak poczucia chodzenia po czymś naprawdę starym. Piwnice są w większości odnowione, wg mnie zbyt mocno, wszędzie widać nowe cegły. Nie ma wilgoci czy błota. Tylko w jednym miejscu było mokro, bo sklepienie przeciekało. Korytarze posiadają nowoczesne oświetlenie, ekrany, projekcje filmowe i efekty jak np. wirtualne pochodnie. Efekty takie włączane są tylko raz, z innych atrakcji również można korzystać jeden raz i ta "jednorazowość" jest sporym mankamentem trasy dziecięcej. Gdy w jakimś miejscu są różne gry to dzieciaki mogą zagrać tylko na swoim stanowisku, nie ma czasu aby przejść do innego. Zwłaszcza mojej 7-letniej córce bardzo się to nie podobało. Jednak ogólnie wyszła z podziemi zadowolona.
W naszej grupie atrakcja ta najbardziej przypadła do gustu właśnie najmłodszym dzieciom.