LIPIENEK - Relikty zamku krzyżackiego

Ruiny zamku w Lipienku są dziś słabo czytelne w terenie i poza zamkomaniakami mało kto dostrzeże w nich jakąś atrakcję. Miejscowość leży z dala od głównych dróg, ale na miejsce po zamku łatwo trafić, ponieważ w jego sąsiedztwie usytuował się po wojnie PGR. Charakterystyczne ogrodzenie i  bramę trudno ominąć. Trzeba iść wzdłuż ogrodzenia po lewej stronie. Po wejściu na coś w rodzaju podwórka (nikt nie robi problemu turystom) należy wejść na ścieżkę w prawo, prowadzącą w las. Już po chwili wchodzimy na teren dawnego podzamcza  i widzimy pierwsze pozostałości po warowni: fosę oraz krótką i zaśmieconą piwnicę.  Dla części z nas było to także ostatnie co widzieli, bo kawałek dalej postanowiliśmy, że żona i syn zawrócą. Ścieżka robiła się węższa i zarastała krzakami, więc nie było sensu pchać się dalej z dzieciakiem.
Teren zamku jest cały zarośnięty i nierówny. Czasem widać jakieś fundamenty murów pod krzakami, ale najwięcej jest gruzu ceglanego. Są też pokrzywy i kąsające owady, więc nie jest tu bezpiecznie. Jeśli przyjeżdżać do Lipienka to tylko  wczesną wiosną lub późną jesienią. Zabawa w odszukiwanie murów,  gdy nie ma roślinności i podłoże jest widoczne, mogłaby być ciekawa i znacznie bezpieczniejsza. 
Obszar całej warowni jest bardzo duży i trzeba przejść kawałek aby dojść do zamku właściwego. Po drodze warto spojrzeć w prawo w dół na jezioro zamkowe, które niestety wysycha, a z powodu drzew jest ledwo widoczne. Na zamku właściwym, za kolejną fosą widać największy zachowany fragment kamiennego muru, a za nim znajduje się druga ceglana piwnica, do której także można wejść. 
Tyle charakterystycznych  pozostałości po zamku udało mi się zauważyć w maju i chyba nie ma ich więcej. Wróciłem pogryziony i zadrapany więc jeśli zamierzacie odwiedzić Lipienek w sezonie wiosenno-letnim i chcecie zapuszczać się w głąb zarośniętych ruin, nie zapomnijcie o dokładnym zakryciu ciała.