ZŁOTY STOK - Kopalnia Złota

Kopalnia w sezonie przeżywała oblężenie  i to w dzień powszedni. Niemniej jednak na wejście czekaliśmy tylko pół godziny.  Grupy wchodzą bowiem co 10 czy 15 minut  i wszystko działa zadziwiająco sprawnie. Jednak gdy zobaczyłem tłum, z którym mieliśmy zwiedzać zacząłem mieć złe przeczucia. Niestety sprawdziły się  - zwiedzanie w 30 czy 40-osobowej grupie to kompletne nieporozumienie. Przewodnik jest jeden, korytarze wąskie, więc czasem w ogóle go nie  słyszeliśmy, a dzieci miały słabą widoczność. Wina leży też po stronie samych turystów.  Paru rodzicom  brakło  wyobraźni  i weszli z maluchami, które bojąc się ciemności zaczęły  płakać i przeszkadzać wszystkim dookoła. Obsługa powinna jakoś reagować w takich przypadkach albo wyraźnie ostrzegać już przy zakupie biletów. Tym bardziej, że wędrówka nie jest krótka i wymaga pewnej wprawy, bo dość nietypowo zwiedzamy najpierw jedną sztolnię, potem wychodzimy na zewnątrz i pieszo pokonujemy ok. 1 km do kolejnej sztolni. 
W pierwszej z nich urządzono kilka małych ekspozycji, m.in. skarbiec pełen złotych sztabek, pokój alchemika i  Gnoma, którzy spodobają się dzieciom,  dla dorosłych jest świetna wystawa PRL-owskich tablic ostrzegawczych  oraz  jakieś narzędzia i tablice informacyjne, ale tym de facto nie ma kiedy się przyjrzeć, bo nie ma przy nich przystanku. Fajnie, że jeden odcinek można pokonać  na zjeżdżalni (jeśli ktoś nie chce, są schody), choć zjazd jest dość powolny.
Korytarze dobrze oddają wygląd starej kopalni, ale jakiegoś wielkiego wrażenia nie robią, choć  jest ciemno i wilgotno, czasem stoi  woda, ale nie na tyle aby się wybrudzić. Gdzieniegdzie leżą  szyny i umieszczono wózki górnicze.  
Przewodnik zasługuje na pochwałę,  opowiada ciekawe rzeczy, obala powszechne mity związane ze złotem, a wszystko w  żartobliwym tonie. Widać, że przyjęto tu taki styl oprowadzania - przewodnik ma  przekazywać treści, a  równocześnie rozśmieszać turystów.  I nawet mu się to udaje, choć niektóre żarty są na granicy przyzwoitości i nie powinny być opowiadane przy  dzieciach.
W drugiej sztolni  trzeba  pokonać sporo schodów, a clou programu miał być wielki podziemny wodospad, który okazał się wielkim rozczarowaniem - woda ledwie kapała, właściwie to nic tam nie było widać!   Na koniec przygotowano przejażdżkę kolejką podziemną i to jest bardzo fajna, choć krótka atrakcja. Ciekawostką jest też podziemna granica z Czechami.
Przy stacji jest warsztat pracy mincerza,  który stanowi część rozrastającej się infrastruktury przy kopalni.  Można tu   przyjemnie spędzić sporo czasu, choć oczywiście nieco odchudzi nam to portfel. Dzieciaki mogą popłukać złoto, poskakać na trampolinach, powspinać się na ściance alpinistycznej, zobaczyć pokaz czerpania papieru, a między sztolniami jest jeszcze rozłożony park linowy.   Stragany oferują pamiątki, książki i koszulki, a  sklepik minerały i skamieliny. Kopalnia ma więc szansę być pierwszorzędną atrakcją turystyczną o ile zacznie bardziej  poważnie traktować ludzi, bo robienie masówki (byle jak najszybciej obsłużyć jak największą liczbę turystów)  szkodzi temu miejscu.  Jednak synowi  podobało się tu, więc  mimo zastrzeżeń oceniam pozytywnie. Przynajmniej nie ma zdzierstwa, parking bezpłatny, ceny biletów w porównaniu do innych kopalni niewysokie.