GÓRY STOŁOWE - Fort Karola

Nie mam najlepszych wspomnień z tego miejsca. To znaczy nie żeby jakieś było szpetne czy nieciekawe, wręcz przeciwnie – resztki warowni, choć  ledwo widoczne, są malowniczo położone wśród skał, wszystko wygląda w zasadzie jak uroczysko, dokoła las, odludzie.  Jest fajny taras widokowy, z którego rozciąga się podobno piękny widok, ale my zobaczyliśmy tylko czubki drzew pod nami, bo terenem zawładnęła mgła. W ogóle było zimno, deszczyk zaczął mżyć, dziecko wymordowane wspinaczką (ale bądźmy szczerzy, to nie Mount Everest, mimo że jest stromo to w 15 minut i jesteśmy na szczycie, nawet z maruderem). Chciałam wracać już do samochodu, a mąż robił jeszcze zdjęcia, więc miał nas dogonić. I idę, i idę, dziecko nie idzie więc niosę, więc ono usypia mi na rękach, ja bliska omdlenia bo to prawie 20 kg, samochodu  nie widać, bo już prawie nic nie widać  w tej mgle - atmosfera jak z horroru. Klnę na męża, że co on tam tyle robi, a zasięgu gsm nie ma... Na szczęście znalazł nas, bo nie wiem gdzie bym doszła. Jak zwykle drogę pomyliłam. Podobno nawet ślepiec nie zgubiłby drogi, ale mnie się udało! Kolejny sukces!