JELENIA GÓRA - Time Gates - Bramy Czasu

Bramy Czasu znajdują się pod wzgórzem Kościuszki. Sąsiadują z Muzeum Karkonoskim. Wydawałoby się, że skoro dwie placówki kulturalne są obok siebie to dysponują porządnym parkingiem. Tak jednak nie jest, auto pozostawiliśmy więc przy ulicy, na parkingu miejskim.
Z kilku opcji zwiedzania wybraliśmy podstawową Trasę historyczną. Obiekt zwiedza się z przewodnikiem o pełnych godzinach. Nasza grupa była zdecydowanie zbyt liczna, ale korytarze i miejsca postoju na opowieści przewodnika są w miarę obszerne.
Początkowo podziemne przestrzenie robią wrażenie wielkością. Tłumaczy się to przeznaczeniem na magazyn wina i piwa przedwojennej restauracji, ale tak wysokie pomieszczenia w ogóle nie kojarzą się piwniczkami na wino.
W czasie wojny podziemia były wykorzystywane militarnie. Stąd np. aranżacja z pociągiem pancernym i fajnymi efektami audio. To najlepszy moment na całej trasie.
Potem wchodzimy do schronów poniemieckich. Wybetonowane korytarze są już typowe dla takich obiektów, ale po pewnym czasie się kończą i zaczynamy poruszać się po korytarzach przypominających kopalnię.
Termin "Bramy czasu" oznacza tu przechodzenie do inscenizacji z różnych epok, które są rozlokowane w podziemnych korytarzach. Wydaje się, że koncepcja tej atrakcji to mieszanka kilku pomysłów, które jednak nie całkiem się kleją. Przy tworzeniu głównej wizualizacji ewidentnie sugerowano się filmem i serialem "Gwiezdne Wrota" ("Star Gate"). Tamtejsze wrota znajdowały się w okrągłym pierścieniu z symbolami po bokach i kolorowym podświetleniem. W oryginale pierścień był ruchomy, tutaj tylko zmienia się kolor światła. Nie jest jednak, tak że skoro jest 5 epok to przechodzimy przez 5 bram. Bram jest, o ile dobrze pamiętam 3, w dość przypadkowych lokacjach. Gdy aranżacje są multimedialne prezentuje się to ciekawie, w innym przypadku kiepsko. Efekty audio są wykorzystywane tylko w paru miejscach. Poznajemy w ten sposób np. legendę o Duchu Gór.
Spacer korytarzami jest niby długi jak na podziemne trasy (1200 m), ale jakoś się tego nie odczuwa. Może dlatego, że wzgórze jest poprzecinane korytarzami w kratkę, więc często przechodzimy w pobliżu wcześniej odwiedzanych miejsc.
Mnie osobiście jakoś nie porwało takie krążenie i oglądanie aranżacji z luźnym związkiem z okolicą Jeleniej Góry. Na pewno mają walor edukacyjny, a opowieści przewodniczki są ciekawe, ale ogólnie atrakcję można było wykonać lepiej. W jej ocenie byliśmy w rodzinie podzieleni pół na pół. Żeńskiej połowie podobało się bardziej.
Po wyjściu z podziemi warto wejść schodkami na wzgórze Kościuszki, które zwane jest również Górą Szubieniczną. Biegnie po nim ścieżka edukacyjna, a w najbardziej oddalonym punkcie od schodów wejściowych znajduje się miejsce po miejskiej szubienicy. Kiedyś miało być widoczne z oddali i dowodzić, że w mieście egzekwowane jest prawo, więc teoretycznie powinno być dobrym punktem widokowym. Niestety, zarosło drzewami, ale teren szubienicy wciąż obwiedziony jest kamiennymi kręgiem i jest to dość unikatowe miejsce. Omawia je tablica informacyjna.