Skomentuj relację

Jadąc do Trójstyku z nieodległej wieży widokowej nawigacja prowadziła nas wyboistymi polnymi drogami. Miejsce leży jednak przy porządnej drodze wojewódzkiej.
To duży kontrast w porównaniu do dostępu po stronie litewskiej i ruskiej. U nich widać tylko las z leśną drogą i ani śladu cywilizacji, dodatkowo Litwa jest odgrodzona mocnymi zasiekami.
Infrastruktura turystyczna jest na wysokim poziomie. Nowoczesny parking z toaletą, piramidoidalną wiatą, kamerą i elektronicznym termometrem (ma chyba pokazywać niskie temperatury na biegunie zimna, więc przydatny głównie w zimie). Rowerzyści mają swój przystanek ze stojakami i serwisem. W kamerze możemy pomachać znajomym czy rodzinie, a z tablic dowiedzieć się trochę o okolicy leżącej na krańcu Polski.
Piesza ścieżka do Wisztyńca to ładna, wyasfaltowana i ogrodzona droga o długości niespełna pół kilometra. Po drodze mamy parę ciekawostek jak transgraniczną rzeczkę (w jej dolinie spacerował bocian), dom z wbitymi znakami granicznymi na podwórzu oraz staw.
Trójstyk oznaczony jest słupem z napisami w 3 językach i tablicami ostrzegawczymi. Można popatrzeć na tereny 3 państw i porobić pamiątkowe zdjęcia. Takich miejsc jest u nas tylko 6, z tego względu stanowią turystyczny rarytas i z pewnością warto je odwiedzić.