Skomentuj relację

Kamienne  ruiny  przypominają trochę zamek, również położenie na górce otoczonej wijącą się dokoła rzeką Osławą wskazuje że mamy do czynienia z budowlą o cechach obronnych. Kościół, choć bez sklepień, zachował się całkiem nieźle. Mury są wysokie, ale mimo remontów wciąż wiszą ostrzeżenia że wstęp jest wzbroniony. Nie ma jednak żadnych ogrodzeń, więc na własną odpowiedzialność można zobaczyć wnętrze z resztkami malowideł ściennych, łuków  czy  wejść do piwnic. 
Odremontowana wieża pozwala spojrzeć na okolicę ze sporej wysokości i prawie z każdej strony widzimy Osławę,  a z charakterystycznych budowli cerkiew w Wielopolu. Gdzieś za nim trzeba wypatrywać skoczni narciarskich, ale o tym dowiedziałem się później. 
Taras w wieży jest zrobiony porządnie -  posiada zdjęcia z opisem, przedstawiające  widok z danej strony, co pozwala zidentyfikować góry w oddali, ale  grube mury na szczycie ograniczają  nieco widoczność.  
Na dole utworzono jeszcze ładny ogródek z alejkami, więc ogólnie miejsce zmieniło się w ostatnich latach znacznie. Wciąż są to jednak malownicze ruiny w pięknym krajobrazie.  Nic dziwnego, że podczas naszych odwiedzin na obszernym terenie klasztornym rozłożeni byli artyści ze sztalugami i szkicownikami.
Takiej atrakcji w Bieszczadach nie można pominąć.

Punktem orientacyjnym początku trasy do klasztoru jest murowana cerkiew w Zagórzu. Przy niej znajduje się darmowy parking. Spacer na górę uprzyjemnia oglądanie ciekawej, drewnianej drogi krzyżowej.