Skomentuj relację

Jadąc z Google Maps nawigacja pokierowała nas w miejsce nieco oddalone od wejścia na ścieżkę - do wiaty i terenu biwakowego. Nie mogliśmy tam zaparkować, bo wjazd był zamknięty, a plac kawałek dalej też miał szlaban. Cofnęliśmy się więc i na ostatnim skręcie zamiast w prawo pojechaliśmy w lewo i zaparkowaliśmy na zajeździe przy początku szlaku.
Ścieżka przez rezerwat zaczyna się do tablicy informacyjnej o ptakach (wg błędnych opisów jest to ostatni przystanek) i prowadzi głęboko w las.
Schodzimy w dół, wędrujemy wzdłuż strumyka, po pagórkach, drewnianych mostkach. Są miejsca gdzie spotykają się 2 rzeczki, jest bagno, ale gdyby nie było opisane to byśmy go nie zauważyli - w rzeczywistości wygląda jak wysychający strumyk.
Las jest bardzo ładny, ścieżka jest dobrym miejscem na spacer, ludzi było bardzo niewiele, ale ogólnie jak na rezerwat przyrody jest średnio. Na Podkarpaciu odkryliśmy już lepsze. Przystanków z tablicami sporo, ale mogłyby być lepiej napisane, bo są mało interesujące.
Zwiedzając rezerwat zataczamy pętle, nie wracamy więc tą samą drogą. Jest to jednak pozorna zaleta, bo trasa powrotna jest po prostu nudna. Prowadzi cały czas pod górę zarośniętą dróżką, a potem długi odcinek zwykłą drogą - leśną, ale jednak dla samochodów.
Przejście ścieżki dydaktycznej z dziećmi zajmuje niecałą godzinę.