Skomentuj relację

Przejazd gondolą postanowiliśmy rozpocząć od stacji górnej Jawor, ponieważ w niedzielne przedpołudnie w kierunku centrum Soliny sunął sporu sznur aut.
Takie rozwiązanie chyba nie jest po myśli PKL, bo pod stacją nie ma parkingu, staje się po prostu wzdłuż drogi.
Start z góry ma jedną poważną zaletę - zjeżdża się praktycznie z marszu, jeszcze w południe nie było w ogóle kolejki. Natomiast po zjeździe byliśmy zaszokowani tłumem oczekujących przy stacji dolnej.
Infrastruktura atrakcji jest wykonana wzorowo. Wszystko jest nowoczesne i lśni świeżością. Nie mam wielkiego porównania, ale wagoniki z pewności nie odbiegają standardem od najlepszych kolejek w w Alpach. Bilety kupuje się online, w kasie lub w biletomatach (ludzie tak się zafiksowali na punkcie biletomatów, że kolejka do nich na stacji dolnej była znacznie dłuższa niż do kasy).
Na górze funkcjonuje wieża widokowa z przeźroczystym pomostem tzw. skywalk, na którym można stanąć jakby poza wieżą. Ktoś kto ustalał cennik jednak przekombinował. Nie dość, że wejście na wieżę jest dodatkowo płatne, to jeszcze osobno płaci się za zdjęcie na skywalk. Zniechęciło nas to, więc z wieży zrezygnowaliśmy.
Z terenu pod wieżą rozciąga się ładny widok na okolicę, choć roślinność już go częściowo przysłania.
Przy stacji Jawor mamy jeszcze stylową restaurację podzieloną na 2 części. Górę zajmuje karczma regionalna Jawor, dół to bistro Czadowe Gary. Obie posiadają własne tarasy, górny ma lepszy widok, dolny jest za to bardzo obszerny i z placem zabaw. Z tego tarasu rozpoczyna się ścieżka zwana Tajemnicza Solina, będąca dopiero w budowie. Czadowe Gary mogę polecić - kilka potraw jakie wzięliśmy bardzo smaczne. Lokal działa na zasadzie bistro z wyborem jedzenia widocznego za szybą i opłacania go w kasie. Dzięki temu wszystko przebiega sprawnie i szybko. Osobne stanowisko jest do podawania lodów.
To co mi się nie podoba to brak połączenia stacji górnej z deptakiem, a dokładnie strefą gastronomiczną, która leży u podnóża góry. Żeby się tam dostać trzeba iść naokoło drogą, czyli pokonać ok. 3,5x dłuższy odcinek niż gdyby utworzono prostą drogę w dół!

Przechodząc do samej jazdy gondolą to jest to 5 minut niesamowitej frajdy i wrażeń widokowych. Panorama jaka mamy przed oczami jest fantastyczna, a wysokość z jaką ją oglądamy imponująca. Krajobraz co prawda w dużym stopniu ukształtowany został przez człowieka, a wyższe góry widać tylko w tle, ale to też Bieszczady i to w pełnej krasie.

Stacja dolna posiada dodatkową atrakcję, tzw. "preshow", którą zwiedzaliśmy stojąc w ogromnej kolejce. Prócz tego stanie w ogonku umilono ciekawostkami bieszczadzkimi na ścianie, dowiadujemy się np. ile (mniej więcej) sztuk poszczególnych gatunków dzikich zwierząt występuje na tych terenach. W ramach preshow do oglądnięcia jest kilka stanowisk multimedialnych, np. ekran, na którym na razie leci film reklamowy, na podłodze wyświetlana jest projekcja i 2 najlepsze rzeczy - makieta zapory przedstawiająca jej pracę oraz pozioma mapa wyświetlająca fazy powstawania jeziora solińskiego.

Przejażdżka jest fajną atrakcją, Bieszczady potrzebują takich rzeczy, bo są mocno zacofane turystycznie. Jest to jednak raczej atrakcja jednorazowa. Głównym problemem jest jej celowość. Kolejka pełni rolę jedynie punktu widokowego, tyle że bardziej efektownego i kosztownego. Normalnie podobnymi gondolami wyjeżdżamy gdzieś wysoko w góry, gdzie nie doszlibyśmy piechotą, albo doszli po wielu godzinach, gdzie mamy inny krajobraz, szlaki turystyczne, którymi idziemy dalej itp. Tutaj dzięki gondoli przemieszczamy się z jednego krańca strefy turystycznej w Solinie do drugiego (dokładnie do punktu nad nim), czyli odcinek, który normalnie każdy może pokonać spacerem w 30-40 minut...