Skomentuj relację

Zamek był niewielkich rozmiarów i niewiele z niego przetrwało. W lecie całkowicie zasłania go roślinność, za to poza sezonem na wzniesieniu nad drogą da się zobaczyć średniowieczne mury.
Po zaparkowaniu pod tablicą informacyjną do przejścia jest ok. 100 metrów pod górę leśną ścieżką.
Po drodze napotykamy pamiątkową tablicę ku czci bestialsko pomordowanej przez Niemców ludności. Przy niej ścieżka się. rozwidla. Do zamku idziemy w lewo.
Ruiny to zasadniczo jedna efektowna ściana z mniejszymi i większymi otworami okiennymi oraz fragment muru obwodowego. Wzgórze zamkowe jest mocno zarośnięte, wydeptana jest jedna ścieżka, którą można przejść, popatrzeć na mury i wrócić z powrotem. Ze wzgórza nie ma żadnego widoku na okolicę, jest to więc atrakcja głównie dla koneserów reliktów przeszłości.
W pobliżu stoi jeszcze renesansowe mauzoleum właścicieli zamku - to unikat w Polsce i do niedawna mało kto o nim wiedział. Droga do niego to druga ścieżka przy tablicy pamiątkowej. Ponownie jednak mamy do czynienia z całkowitą ruiną z gruzowiskiem w środku, w dodatku na prywatnym terenie. Podczas naszych odwiedzin zabytek nie był ogrodzony, ale w tej postaci nie stanowił żadnej atrakcji. Oby został odnowiony...