Skomentuj relację

Do katedry uciekliśmy przed deszczem, który zaskoczył nas w ogrodzie botanicznym. Obie atrakcje leżą niedaleko siebie, zwiedzanie można więc połączyć. Jest to potężna ceglana budowla z 2 wysokimi wieżami. Główne wejście prowadzi przez wspaniały XV-wieczny portal, posiadający elementy romańskie, a dookoła gotyckiej bryły dostawione są barokowe przybudówki - ciekawa kompozycja. Mimo, że w sporej części świątynia to powojenna rekonstrukcja, wnętrze jest okazałe i dostojne - można poczuć klimat wiekowych kościołów. Główny korpus pozbawiony jest malowideł na ścianach i sklepieniach - te zachowały się  tylko w kaplicach licznie  wypełniających katedrę. Większość z nich  dostępna jest za opłatą przez wejście z żelazną kratą po prawej stronie. Nie można pominąć kaplicy św. Elżbiety, misternie ozdobionej freskami i rzeźbami, wyglądającej jak osobny kościółek. 
Na cele turystyczne przeznaczono jedną z wież, w sposób dość niekonwencjonalny.   Po wejściu  na  piętro dochodzimy do kasy oraz stajemy w kolejce do windy! Dziwne rozwiązanie, bo  przepustowość jest niewielka i tworzą się zatory. My czekaliśmy ok. kwadrans. Czas można jednak wypełnić oglądając ekspozycję przedmiotów przywiezionych z misji. Kilka jest całkiem  ciekawych, np. maski, czy ryba - fetysz.  
Na samej górze utworzono taras widokowy i widok z niego jest rewelacyjny, bo jesteśmy naprawdę wysoko. Szkoda tylko, że nie pomyślano o jakimś opisie tego co obserwujemy, bo widać wiele charakterystycznych budynków  (w tym kolejne stare kościoły), mosty, place, wyspy na Odrze, ale dla większości przyjezdnych są one anonimowe.