Skomentuj relację

Jadąc do jaskini z Lądka Zdroju należy przy końcu Radochowa skręcić w prawo (są drogowskazy). Parking jest darmowy, a do przejścia mamy 1,3 km lasem. Ścieżka jest szeroka i przejezdna dla wózków. Na końcu znajduje się ładne, małe  jeziorko. W przeciwieństwie do obleganej Jaskini Niedźwiedziej, tutaj było nas w sumie 9 osób i żadnych kolejek.  Na zewnątrz pozostawia się wszelki bagaż, przebiera i zakłada kask. Różnica temperatur w sierpniu była bardzo duża (ok. 25 st.) i za nim weszliśmy ubrani w długie spodnie i bluzy, byliśmy już solidnie spoceni. 
Wejście do jaskini jest mało atrakcyjne -  to po prostu dziura w ziemi. Wewnątrz jest  zimno, mokro i ciemno. Warto mieć własne latarki, szczególnie dla dzieci, bo te na kasku mogą nie wystarczyć. Korytarze są ciasne i nierówne, nieraz musimy się przedzierać wąskimi  przejściami i ocierać  o wilgotne ściany czy podłoże. W jasnych ubraniach nie warto więc wchodzić. 
Zwiedzanie jest zupełnie inne niż w Jaskini Niedźwiedziej i choć Radochowska nie dorównuje jej pięknem, to również dostarcza wielu emocji, przede wszystkim dzięki realizmowi. Chodzimy po niej niczym grotołazi, bez zainstalowanego oświetlenia i innych udogodnień dla człowieka. 
Naszemu synowi strasznie się tu podobało, szczególnie końcówka trasy, gdy do wyboru jest droga łatwa oraz trudniejsza, wymagająca trochę wysiłku - trzeba prześlizgiwać się na plecach przez wąską szczelinę.
Najciekawsza jest sala o nazwie "gotycka" z podziemnym jeziorkiem. W krystalicznie czystej wodzie mieliśmy okazję zobaczyć bardzo rzadkie, malutkie żyjątko, które na skutek braku światła straciło oczy i pigment. Jego powiększony model znajduje się na wystawie w jaskini Niedźwiedziej.
Jedyny minus tej jaskini to niewielka długość korytarzy, dlatego przewodniczka stara się przekazać jak najwięcej informacji, inaczej zwiedzanie trwałoby z 10 minut.