Skomentuj relację

Wiele słyszałem i czytałem o urodzie Błędnych Skał, ale rzeczywistość przerosła moje oczekiwania. W tym przypadku opisy w książkach i Internecie nie są  przekoloryzowane -  Błędne Skały robią ogromne wrażenie, szczególnie gdy ktoś (tak jak ja)  uwielbia skalne krajobrazy. 
Przygoda rozpoczyna się  na parkingu, gdzie można coś zjeść lub wspomóc zwalniającą chińską gospodarkę. Za bramą wszystko wygląda niepozornie. Widzimy nieduże skałki i Liczyrzepę - przebierańca w typie jaskiniowca, zarywającego starsze turystyki, aby za piątaka zrobiły sobie z nim fotkę. Dalej jest taras widokowy, trochę już zarastający wysokimi drzewami i pierwsza ciekawostka - dziki ptak przylatujący do ludzi i jedzący z ręki. Następnie wchodzimy już do labiryntu i rozpoczyna się ok. 40-minutowa wędrówka między skałami. Niektóre mają własne nazwy (opisane na tabliczkach i bilecie z planem) np. Okręt, Kurza Stopa. Trasa jest dokładnie oznakowana, więc nie można się zgubić.  Teren jest podmokły więc często idzie się po deskach. Są miejsca tak wąskie, że ludzie z większa tuszą mogą mieć problemy z przejściem,  z tego też powodu nie warto zabierać dużego plecaka. Szlak jest jednokierunkowy, ale są szerokie miejsca, gdzie można przeczekać aż tłum przejdzie i wrócić do wcześniejszych lokalizacji.
Kluczenie między skałami jest naprawdę wspaniałym przeżyciem. Dla mnie to zdecydowanie najciekawsze miejsce Gór Stołowych. Trudno mi powiedzieć jak odebrał labirynt nasz 3-letni syn, bo już na początku trasy rozłączyliśmy się z żoną. Podobno biegał jak szalony między skałami i sprawiało mu to wyjątkową frajdę, mniejszą żonie, która musiała ścigać go przeciskając się między ludźmi  w wąskich przejściach. Na końcu labiryntu jest miejsce na odpoczynek i zrobienie sobie zdjęcia po wspięciu się na całkiem wysokie skałki. Potem czeka nas ok. półkilometrowy powrót ścieżką prowadzącą na zewnątrz wzdłuż labiryntu. Już na początku warto zejść ze ścieżki w prawo, między drzewa. Po dojściu do urwiska, zobaczymy piękną panoramę okolicy ze Szczelińcem. Dalej do wyjścia prowadzi trochę uciążliwa kamienista dróżka. Gdy urwisko zbliży się do niej, mamy kolejny punkt widokowy, ale trzeba wspiąć się na wielki głaz, co nie jest wcale bezpieczne.
Podsumowując, dotąd nie sądziłem, że Polska posiada taką atrakcję przyrodniczą!
Dojazd do Błędnych Skał jest płatny i prowadzi z głównej drogi, 5 km za Karłowem,  wahadłowo co godzinę od 9 do 18 przez 15 minut  (wyjazd podobnie, tyle że od 9.30). Droga pnie się ostro w górę przez 3,5 km i z tego widać zza szyby nie jest zbyt  ciekawa - sam las. Piechotą czy rowerem (tylko zawodowcy) można jednak zaoszczędzić 10 zł. Na górze jest parking, o wiele za mały, ale  jakoś można się  pomieścić. Dobrze, że są porządkowi, którzy czuwają aby nie doszło do stłuczki. Tutaj czeka nas kolejna opłata za wejście do rezerwatu - 5 zł  (2,5 za dziecko).