OTMUCHÓW - Zamek śedniowieczny

Zamek to budowla na wzgórzu blisko rynku. Tuż pod nim znajduje się bezpłatny parking miejski. Po krótkim, ale stromym podejściu asfaltem docieramy do kamiennej bramy z marmurową tablicą pamiątkową, po drodze mijając tzw. zamek dolny z małą fontanką.
Brama prowadzi na dziedziniec, ale można też stąd dostać się boczną furtą na teren międzymurza.
Dziedziniec to parking dla gości hotelowych i jest zastawiony samochodami. Skrzydło naprzeciw bramy zajmuje z kolei restauracja ze swoimi stolikami i parasolami. Stoliki są też we frontowym ogrodzie pośród drzew i z tyłu w resztkach fortyfikacji. Od razu więc widać, że mamy do czynienia bardziej z hotelem niż atrakcją turystyczną, ale dla turystów też coś się tu znajdzie.
Do środka zamku wchodzi się nietypowo szerokimi i długimi schodami. Zwane są "końskimi". O genezie nazwy dowiemy się z tabliczki informacyjnej w korytarzu.
Do oglądnięcia jest cela więzienna, a gdy się upomnimy to być może zobaczymy również salę rycerską. Nie ma tam żadnych ekspozycji, tylko rzuca się okiem i idzie dalej. Celi warto się przyjrzeć, bo są tam wyryte pamiątki po osadzonych tu więźniach. Niestety, w zamku nie ma żadnego przewodnika, na miejscu niczego się o tym nie dowiemy.
Najważniejsza jest wieża, na której szczycie znajduje się taras widokowy. Jest on bardzo obszerny, nie przypomina wąskich platform na basztach, gdzie trzeba się przeciskać między ludźmi. Tutaj może swobodnie pomieścić się nawet cała wycieczka. Z góry rozpościera się piękny widok na jezioro i miasto, który rekompensuje niewielką przestrzeń do zwiedzania.
Zamek można jeszcze obejść dookoła. Zobaczymy mur przecinający fosę, łączący fortyfikacje zamkowe z miejskimi, figurę św. Nepomucena, resztki baszty-bastei, dwa wykusze latrynowe na głównym budynku i interesująca dekorację sgraffitową z postaciami świętych i herbami na wieży.
Generalnie zabytek wymaga jednak remontu. Widać na murach ślady dawnej świetności, ale bardziej rzucają się w oczy brudne, odrapane ściany i odpadający tynk.